Trwający przez pięć lat (2010-2015) proces konsekwentnego zniechęcania się polskich firm do unijnej waluty został więc zatrzymany i odsetek zwolenników euro wrócił w okolice poziomu „przedkryzysowego”.

– Mogłoby się wydawać, że skłonność przedsiębiorców do porzucania złotego i przyjmowania euro jest skorelowana z tym, jak duże problemy sprawa im w danym okresie zmienność kursu złotego. Im bardziej rozchwiany i nieprzewidywalny kurs naszej waluty, tym bardziej atrakcyjna powinna być wizja zamrożenia kursu dzięki obecności w strefie euro. Okazuje się jednak, że wcale tak nie jest. Złoty w ostatnim czasie wyraźnie się ustabilizował. Średnia zmienność (obliczana na bazie dziennych kwotowań na rynkach finansowych, tzw. wskaźnik volatility) w 2018 r. – licząc od początku stycznia do 20 sierpnia – wyniósł 4,79%, co jest najniższym wynikiem przynajmniej od 2002 roku, odkąd przeprowadziliśmy badanie. Wydaje się więc, że wina nie leży w złotym – przedsiębiorcy nie tyle są coraz bardziej zniechęceni do rodzimej waluty, co po prostu poprawia się ich postrzeganie samego euro – mówi Grzegorz Taraszkiewicz-Sirocki, Associate Partner w Grant Thornton, specjalizujący się zarządzaniem ryzykiem finansowym.

Dodaje, że w polskich firmach umacnia się przekonanie, że ryzyko przyjęcia euro jest coraz mniejsze. Tymczasem potencjalne korzyści, np. niższe stopy procentowe, pozostają bez zmian. Bilans plusów i minusów rezygnacji z własnej waluty stał się więc w oczach szefów firm korzystny.

Polski biznes nie ma jednak złudzeń – jeśli kiedykolwiek Polska przyjmie, euro, to nie stanie się to raczej w najbliższych latach.

Tylko 4% ankietowanych przedstawicieli średnich i dużych przedsiębiorstw uważa, że stanie się to w 2021 r., 8% obstawia rok 2022, a zdecydowana większość – 82% – spodziewa się
tego „po 2022 r.”. Jednocześnie 6% badanych uważa, że Polska nigdy nie przyjmie unijnej waluty.
Nikt nie wybrał odpowiedzi 2019 czy 2020 r., co nie dziwi, biorąc pod uwagę nie tylko obecny brak woli politycznej rządu do przyłączenia się do strefy euro, ale też techniczne wymagania związane z akcesją, czyli np. dwuletni okres przygotowawczy (mechanizm ERM II, czyli okres usztywnienia
kursu walutowego w relacji do euro).
Wydaje się jednak, że jeśli w niedalekiej przyszłości jakiś rząd rozpocznie starania o przystąpienie Polski do strefy euro, to wspomniana wcześniej postępująca stabilizacja złotego ułatwi ten proces. Złoty nawet bez mechanizmu ERM II stopniowo „wiąże się” w unijną walutą. Konwersja kursów walut postępuje w sposób naturalny.