Fot. Shutterstock.com

• Udostępnij
• drukuj prześlij dalej komentarze (0)

Rozbudowa sklepów stała się kluczowa dla wzrostu sprzedaży w segmencie dyskontów, ponieważ to właśnie większa powierzchnia sprzedaży będzie ważnym czynnikiem generowania zysków w tym kanale. Średnia wielkość sklepu dyskontowego w Europie wciąż rośnie: w 2014 roku wynosiła 692 mkw., a w 2023 roku osiągnie 723 mkw. – przewidują eksperci LZ Retailytics.

Większe obszary sprzedaży pozwalają dyskontom poszerzyć asortyment m.in. o produkty świeże, towary markowe oraz artykuły premium lub convenience. Jednocześnie przez to rosną koszty funkcjonowania placówki. 

Dyskonty są formatem opartym o dwa kluczowe wskaźniki: efektywność kosztową i wydajność. Przy czym penetracja sieci uzależniona jest od lokalnych warunków rynkowych. Co ciekawe, siła nabywcza w danym kraju jest mniej ważna, niż otoczenie konkurencyjne i akceptacja danej marki detalicznej. Ważna jest sama koncepcja rozwoju detalisty.

Lider rynku włoskiego, sieć Eurospin, ma bardzo podobną sprzedaż z metra kwadratowego do Aldi Nord. Detalista ten zainwestował w dobre lokalizacje, ale także w wysoki poziom obsługi klienta, co przyniosło sieci oczekiwane korzyści.

Średnia sprzedaż na sklep jest bardzo czułym wskaźnikiem. Aldi Süd jest liderem w Europie. Co zdecydowało o sukcesie marki? Zamiast wchodzić na każdy rynek, Aldi Süd od samego początku postawił na selekcję, koncentrując się na stosunkowo stabilnych i zamożnych rynkach. Jego siostrzana spółka, Aldi Nord, postawiła z kolei na szeroki zasięg, osiągając tylko w połowie tak dobry efekt. Na drugim biegunie rankingu jest szybko rozwijająca się rosyjska sieć Pyaterochka oraz, co zaskakujące, Netto (Edeka), która jest aż siedem razy mniej wydajna niż Aldi Süd.
Wygląda na to, że Netto, podobnie jak Penny Rewe Group, płaci wysoką cena za konkurowanie z Lidlem i Aldi na ich rodzimym rynku. Ta konkurencja odbija się także na sprzedaży Aldi Süd, jak i Lidla – średnia sprzedaż sklepów tych sieci na rynku niemieckim jest niższa niż średnia dla pozostałych rynków europejskich.

"Supermarketyzacja" dyskontów jest ciągłą próbą tworzenia kolejnych składowych wzrostów sprzedaży. Ten trend rozpoczął Lidl który, szczególnie na rynkach, gdzie sprzedaż nie była zgodna z oczekiwaniami, modyfikował koncept swoich sklepów. Pozytywne efekty tej strategii zostały później przeniesione na inne kraje, kiedy pierwsze znaki zaczęły wskazywać, że bezsporny do tej pory potencjał ekspansji sieci w Europie jest bliski osiągnięcia punktu nasycenia.

Aldi, który z modyfikacją swojej strategii czekał znacznie dłużej, zobaczył, że dokładnie z tych samych powodów musi podjąć działania i skierować spółkę na nowe tory. Zwłaszcza, że wyniki spółki za 2016 rok pokazały spadek sprzedaży z mkw. o 4,4 proc. rdr. Ostatecznie Aldi zdecydował się na znaczne poszerzenie oferty produktowej. Jednak ta droga rozwoju, jakkolwiek kusząca, niesie za sobą ryzyko spadku wydajności poprzez zwiększenie kosztów, co może przynieść skutek odwrotny od zamierzonego. Większe sklepy zwykle powalają przyspieszyć wzrost sprzedaży – dobrze dokumentują to działania Lidla i jego inwestycje w bardziej przestronne punkty sprzedaży. Ale i tu są z pewnością ograniczenia. Tę lekcję niedawno odrobił Lidl w USA – duże sklepy (do około 3500 mkw.) nie przełożyły się na wzrosty sprzedaży. W Wielkiej Brytanii Lidl zmniejszył powierzchnie sklepów z 1700 do 1300 mkw. Przeinwestowanie? Na ten luksus Lidl może sobie pozwolić, ale dla innych graczy to olbrzymie wyzwanie.