• Dyrektywa EU o opakowaniach i odpadach opakowaniowych, do 31 grudnia 2030 r. zakłada poddawanie recyklingowi co najmniej 85 proc. papieru i tektury. Ich wykorzystanie może pozwolić zaoszczędzić nawet 70 proc. zasobów.
• Powtórne przetwarzanie makulatury jest nie tylko korzystne dla środowiska, ale także opłacalne biznesowo. Z tego powodu nastąpiła zmiana spojrzenia na makulaturę – z odpadu na surowiec.

Życie makulatury – z niebieskiego pojemnika do sklepu

Rynek makulatury jest systemem wzajemnie oddziaływujących na siebie podmiotów – oddających makulaturę do recyklingu, przetwórców i papierni. Proces ma wiele składników kosztowych, do głównych należą: energia, woda, ścieki, transport, surowiec pierwotny (pulpa) oraz wtórny (makulatura). Cena produktu końcowego (opakowań, papieru, produktów higienicznych) oraz poziom konsumpcji wpływają na wartość makulatury. Ona z kolei determinuje decyzje firm odpadowych – sprzedawać surowiec, czy trzymać go w magazynach w oczekiwaniu na lepsze czasy?

Czytaj więcej

Sklepy mają problem z odbiorem makulatury

– Ceny makulatury, w ciągu zaledwie kilku tygodni, mogą zmienić się o nawet o 500 proc. Każdy sprzedał kiedyś jakiś przedmiot zbyt tanio, nie znając jego ówczesnej wartości. Jak ustrzec się przed podaniem złej ceny? Należy rozeznać rynek. Przy zawieraniu umów przydatny stanie się wskaźnik, który będzie na bieżąco mówił za ile i gdzie możemy sprzedać zebraną makulaturę. Na polskim rynku jest nim bezpłatny Indeks Cen Makulatury ICM ZEME, który pokazuje ceny kartonu 1.04 – mówi Kacper Adamowicz, CEO, ZEME.

Dlaczego lokalny wskaźnik jest potrzebny?

Większość wskaźników makulatury (np. PIX oraz EUWID) opiera się na zagranicznych cenach. Jednak jakie znaczenie mają wartości za granicą, gdy chcący sprzedać makulaturę nie zna cen z papierni oddalonej o kilka kilometrów od jego przedsiębiorstwa? Z tego powodu wskaźnik ICM ZEME opiera się na cenach transakcyjnych na rynku polskim oraz eksporcie makulatury z Polski na rynki zagraniczne. Praca na podstawie tego wskaźnika pomaga w ustaleniu realnej wartości surowca i aktualizowaniu jego ceny zgodnie z ogólnymi zmianami na rynku. Umożliwia również podejmowanie decyzji o sprzedaży surowca lub jego zatrzymaniu.