Po Republice Południowej Afryki Bułgaria jest pierwszym rynkiem europejskim, na którym przetestowano to narzędzie. 

Najpopularniejszymi miejscami, w których konsumenci używają kart biometrycznych do realizacji płatności są supermarkety, restauracje i kawiarnie, sklepy detaliczne oraz stacje benzynowe. 

Właściciel karty biometrycznej musi najpierw zarejestrować ją w banku-wydawcy karty. Następnie jego odcisk palca jest konwertowany na cyfrowy wzorzec, który jest szyfrowany i zapisywany na karcie. Od tej pory można już płacić nią w dowolnym terminalu obsługującym standard EMV.

Płacąc za zakupy w sklepie stacjonarnym, karta biometryczna działa na podobnej zasadzie, co zwykła karta płatnicza z mikroprocesorem. Użytkownik wkłada ją do terminala i jednocześnie przykłada kciuk do czytnika linii papilarnych na karcie. Następnie odcisk kciuka jest porównywany z wzorcem biometrycznym, po czym – jeśli linie papilarne są zgodne – transakcja zostaje poprawnie zautoryzowana.

Karty biometryczne przyjmują funkcjonujące już terminale obsługujące standard EMV.